Een van mijn schoonzussen kreeg borstkanker en moest daarvoor behandeld worden. Het zou een heel traject worden dat een jaar zou duren. Ik wilde haar iets geven, maar wat? Wat zou haar in dat jaar kunnen begeleiden – dwars door het donker van onzekerheid en nare behandelingen, maar naar het Licht? Voor haar ontwierp ik een kaars: de beterschapskaars. De bovenkant is donker, maar hoe langer de kaars gebrand heeft, hoe lichter de kaars wordt. Ik schreef er de tekst van een Taizélied op:
De kaars kun je branden op dagen dat het ziek-zijn je zwaar valt, op dagen voordat je een nieuwe behandeling moet ondergaan of op dagen dat je in zorg zit over een uitslag. Zo draagt het licht van de kaars je door het donker. Zo is de kaars symbool van de hoop en van de dragende nabijheid van de Eeuwige.
Je kunt de kaars branden op dagen dat er weer een behandeling afgerond is, op dagen dat je je weer beter en sterker voelt, op dagen dat je de toekomst weer lichter inziet en op dagen dat anderen jou kracht en moed geven door hun zorg en liefde. Zo staat de kaars symbool voor de lichtpuntjes waar je dankbaar voor bent en die jou kracht geven.
Mijn schoonzus kreeg deze kaars om haar beterschap te wensen, gezondheid en een nieuw begin. Deze kaars wenst je toe dat je door het licht gedragen wordt en dat er in alle donker toch hoop is – en dat je daaruit mag leven.
Omdat er meer mensen zijn die een dergelijk traject door moeten, kan ik de beterschapskaars ook op bestelling maken. Voor alle praktische informatie, zie de productpagina.
