Op 4 maart was er weer mandala tekenen. Lees verder voor een impressie en meer foto’s.
Op 4 maart was er weer mandala tekenen. We lazen psalm 65 en luisterden naar het lied ‘De steppe zal bloeien” van Huub Oosterhuis:
De steppe zal bloeien
de steppe zal lachen en juichen.
Het water zal stromen
het water zal tintelen, stralen,
dorstigen komen en drinken.
De steppe zal drinken,
de steppe zal bloeien,
de steppe zal lachen en juichen.(lied 608 in het liedboek)
Het is elke keer weer verrassend hoe ieder met de eigen associaties en het eigen levensverhaal tot een persoonlijke uitbeelding van de psalm en het lied komt.
Een van de deelnemers maakte een mandala met een stervorm, waarbij het geel het licht van God verbeeldt. Het lichte groen daaromheen is het licht dat wij op mogen vangen, en dat gaat over in rood, de liefde voor mensen. Het blauw symboliseert de moeiten en het verdriet, maar dan is er groen als symbool van rust, van grazige weiden waar je tot rust kunt komen. Aan de buitenrand van de mandala komen het rood van de liefde die wij mogen geven en het geel van Gods licht weer terug. Ook al ervaar je het soms vanwege alle verdriet niet: dit licht omstraalt iedereen en ook hen die we moeten missen.
Het is bijzonder om op deze manier een avond in alle rust bezig te zijn en inspiratie van elkaar te ontvangen.
